maandag 2 november 2015

Hoe gaat het nu met Gizella??

Zo troffen we haar aan.
Vandaag heeft Imola contact gehad met de psycholoog die Gizella behandeld. Een paar weken geleden is ze overgeplaatst naar een andere kamer zij deelt deze met twee andere vrouwen die wel kunnen praten, goed voor haar. Zij gaat alleen naar de eetzaal, ze kan nu met een lepel soep eten en ze eet rustig nu zonder te schrokken.  Ze praat niet, men denkt dat ze dit ook niet kan, wel begrijpt ze veel dingen. De gordijnen trekt ze niet meer naar beneden wel scheurt ze soms haar kleren nog stuk. Al met al een wereld van verschil. 

Zo begon voor ons het verhaal van Gizela.

Deel van een reisverslag van Maarten Koel, Jaap Ligthart, Ale Wielinga en Johan Haak.

Op vrijdag 21 november 2014 hebben we een partij kleding naar een dorpje, ongeveer 30 kilometer buiten Tirgu Mures aan de E 60, gebracht. Een voorganger van een Zevende Dags Adventisten gemeente Pastor Horia Tamasan probeert hier een zigeunergemeenschap op allerlei manieren te helpen. Van een woonhuis is een klein kerkje gemaakt, op het erf erachter zijn ze bezig met de bouw van een douche en

toiletruimte en een ruimte waar gewerkt kan worden aan bijvoorbeeld vlechtwerk. De problemen zijn er levensgroot, om wat te noemen, de werkeloosheid is vrijwel 100%, per gezin heel veel kinderen, slechte huisvestiging en zeer weinig inkomen. Dan zijn er vaak drankproblemen en niet te vergeten de ernstige vorm van discriminatie waar deze groep mee te maken heeft. Na het uitladen van de kleding bezochten we twee huisjes in deze wijk. In het 1e huisje woonde man vrouw en tien kinderen. Een stenen huisje dat wel maar verder niets, twee bedden en een zelf in elkaar geknutselde houtkachel. In de hoek een halve zak aardappels, dat was alles wat erin huis was voor dit mega gezin. Een klein joch heeft een zgn. klompvoet niets aan gedaan na zijn geboorte dus levenslang invalide, een meer dan schrijnende situatie. Het inkomen was vooral de kinderbijslag en wat inkomsten uit het maken van vlechtwerk.t tweede huisje stonk het heel erg en het was er het koud en kaal, op een oude bank lag een verlamde jonge vrouw van ongeveer dertig jaar onder een hoop vodden. Haar broer kwam binnen met een fles bier voor hemzelf en een zak wit
De ergste van allemaal staat achteraan in het midden.
brood, hij gooide 5 sneetjes naar zijn zus  die de vrouw gulzig naar binnen schrokte. Een situatie om slapeloze nachten van te krijgen. Dit gebeurde dus en we zijn dan ook vastberaden iets aan deze erbarmelijke situatie te veranderen. Daar blijven wonen samen met haar aan alcohol verslaafde broer is geen optie, er zal dus een andere opvang voor haar gevonden moeten worden. De mogelijkheden hiervoor zijn Csaba, Imola en de voorganger nu aan het onderzoeken, later meer hierover. Hier de link naar meer foto's van deze hopeloze situatie.

 Het vervolg

Op 13 december 2014 heeft Csaba samen met zijn schoonvader bedden, matrassen dekens, voedsel etc. naar dit huisje gebracht om er voor te zorgen dat Gizalla in ieder geval in iets beter omstandigheden kon leven. Heel blij natuurlijk met de broers was geen goed contact mogelijk, dronken vreemd gedrag heel raar allemaal. Hier de foto's van deze mooie actie.

Pastor Horia Tamasan had inmiddels al de nodige vruchteloze bezoeken gebracht aan het gemeentehuis om samen een oplossing te zoeken. De burgemeester is al eerder bij Gizella geweest net als de dokter van het dorp. Niemand steekt een … uit.

Csaba en Imola hebben goede contacten met iemand die bij de kinderbescherming hij zou kunnen helpen. Ondanks allerlei beloften gebeurde er niets. Wel bleek dat de bedden verkocht waren, Gizela nu bij de tochtige buitendeur op de oude bank lag. Verhalen over seksueel misbruik door de broers en hun vrienden deden ook de ronde.

Verschillende malen zijn ze daarna samen met Horia Tamasan naar het gemeentehuis geweest, o.a. met de boodschap dat een organisatie uit Nederland iets wilde doen aan deze onmogelijke situatie. Uiteindelijk kregen ze het hele dossier van Gizella en de familie mee(!). Het klopte natuurlijk van geen kant, de sociale dienst had dit actief moeten oppakken. Uiteindelijk is dit dossier naar een hogere instantie gegaan en die hebben een onderzoek ingesteld. Met als uitkomst dat ze op zo kort mogelijk termijn in een tehuis voor gehandicapten moest worden opgenomen. Dit heeft plaatsgevonden begin mei 2015, onder politiebegeleiding en met een ambulance is naar Ludus gebracht. 

In mei zijn we bij haar op bezoek geweest, zie onderstaand verslag.

Vrijdag 15 mei 2015 zijn Jaap Ligthart, Maarten Koel, Imola en Csaba op bezoek geweest bij Gizila in de instelling  waar ze is opgenomen in Ludus. Er was een heel ontvangstcomité op de been met o.a. de directeur en een dokter. Het is een vrij moderne instelling voor mensen met een beperking en dan met name veroorzaakt door het niet goed functioneren van hun hersens. Na een inleidend praatje en een kop koffie kwam Gizella lopend onder begeleiding binnen, we wisten niet wat we zagen. Goed verzorgt netjes in de kleren, geen luizen meer, een niet te beschrijven verschil met het angstige "vogeltje" dat we bij haar criminele broers woonde in een armoedige hut. Tot onze verbazing kan ze dus lopen, maar niet praten en haar geestelijke gesteldheid is lang niet in orde. In het begin scheurde ze haar kleren in kleine stukjes en maakte ze van alles stuk. Dit gaat al beter, we kregen een lang verhaal over haar behandeling etc.. Hoe het allemaal zover gekomen komt een andere keer. Ons team in Breaza heeft het geweldig goed gedaan en de juiste mensen gepusht iets te doen aan deze situatie, petje af voor Imola en Csaba. De instelling wil graag ziekenhuisbedden hebben van de soort die wij op voorraad hebben. hier de link naar een paar foto's




Geen opmerkingen:

Een reactie posten