Bericht vanuit Breaza,
Maandagmorgen
11 mei om drie uur vertrokken en zonder problemen met mooi weer stonden we om
20:30 uur op het parkeerterrein nabij het Paprika hotel aan de grens
Oostenrijk/ Hongarije.
Dinsdag
weer op tijd vertrokken, we hadden een zeer snelle grensovergang. Wel hadden we
later nog in de buurt van Rosorio wat vertraging door een verkeerscontrole van
de Roemeense BAG. Om 15 uur waren we op de boerderij, onze vertaler Csaba was
daar aanwezig we konden direct aan de werkelijk overheerlijke aardbeien
beginnen. De nieuwe Belarus moet nog worden ingereden ik heb hier ook aan
bijgedragen, mooie trekker. Samen met Attila de gewassen op de velden bekeken,
ongelofelijk snel gegroeid allemaal in een korte periode, mooi gezicht. Het is
groeizaam weer geweest en Attila is goed bezig. Water uit het meer komt nu
direct in het bassin, dus de watervoorziening voor de gewassen dicht bij de
boerderij is nu optimaal. Woensdag nog wat zaken doorgenomen en naar Breaza
gereden, met aardbeien natuurlijk.
Daar
ook weer gastvrij ontvangen en gegeten samen met de kinderen, leuk. Dennisa
liep me een paar vingers in het gips, een ongelukje met voetballen. Donderdag
gelost en de combi naar Jan Wijnen gebracht om fietsen te laden. Vrijdag zijn
we samen met Imola en Csaba op bezoek geweest bij Gizila in de instelling
waar ze is opgenomen in Ludus. Er was een heel ontvangstcomité op de been
met o.a. de directeur en een dokter. Het is een vrij moderne instelling voor
mensen met een beperking en dan met name veroorzaakt door het niet goed
functioneren van hun hersens. Na een inleidend praatje en een kop koffie kwam
Gizela lopend onder begeleiding binnen, we wisten niet wat we zagen. Goed
verzorgt netjes in de kleren, geen luizen meer, een niet te beschrijven
verschil met het angstige "vogeltje" dat we bij haar criminele broers
woonde in een armoedige hut. Tot onze verbazing kan ze dus lopen, maar niet
praten en haar geestelijke gesteldheid is lang niet in orde. In het begin scheurde
ze haar kleren in kleine stukjes en maakte ze van alles stuk. Dit gaat al
beter, we kregen een lang verhaal over haar behandeling etc.. Hoe het allemaal
zover gekomen komt een andere keer. Ons team in Breaza heeft het geweldig goed
gedaan en de juiste mensen gepusht iets te doen aan deze situatie, petje af
voor Imola en Csaba. De instelling wil graag ziekenhuisbedden hebben van de
soort die wij op voorraad hebben.
Daarna
naar zijn we naar Nicoleta gegaan in Alba Iulia, we bezochten samen de citadel
daar en hadden een ontmoeting met het de directeur. We kregen een heel verhaal
over EU subsidies plannen die er zijn etc. Ook sprak hij zijn dankbaarheid uit
over wat wij allemaal doen en de goederen die we gebracht hebben. Daarna zijn
we samen met Nicolata en Marius naar Abrud gegaan, behalve de bovenste
verdieping zijn nu alle kamers in gebruik en voorzien van meubilair en bedden
die wij gebracht hebben. Voor de mensen die er werken heb ik diep respect met
de beperkte middelen en voor een klein salaris helpen ze de mensen diep er
wonen op een geweldige manier. Het is onvergelijkbaar met de omstandigheden in
Nederland maar met kleine stapjes gaat het vooruit. Goed om gezien te hebben en
een aanmoediging om door te gaan.
We
hebben in Alba Iulia overnacht en hebben de volgende dag Margaretha, de
"duizendpoot" van een organisatie in Sebes bezocht. Al een reeks van
jaren gaan daar kleding koekjes etc. naar toe vanuit het depot in Breaza.
Margaretha is ongeveer 50 jaar, haar vader is een zigeuner, haar moeder niet,
ze werkt als mediator op een school voor vervolgonderwijs. Verder als
vrijwilliger in een school als manusje van alles, waar kansloze en moeilijk
lerende kinderen naar toe gaan. We bezochten daarna samen de
zigeunergemeenschap van ongeveer 4.000 mensen (!) in Sebes. Daar is ook een
kleine dagopvang voor kinderen van 3 tot 6 jaar oud de kinderen en moeders
krijgen daar les in basis begrepen over hygiëne etc. Moeders en tieners willen
graag alsnog leren lezen en schrijven, indrukwekkend wat Margaretha allemaal
doet voor deze mensen. Zelf woont ze ook in een klein huisje in deze wijk
met haar man een dochter, een heel bijzondere vrouw.
Zaterdag
om 15 uur waren we weer terug in Breaza, Zondag gaan we de kinderen ophalen en
hebben een barbeqeu als afsluiting ook omdat Alex jarig is.
Maandagochtend
vroeg vertrekken we weer en hopen dinsdagavond laat thuis te komen. Woensdag
weer laden wil ik even overslaan, we kunnen misschien uit Almere spullen
ophalen.
Dirk
en Leo vertrekken maandag heb ik begrepen en het laden is ook goed gegaan,
mooie club stichting Promotie.
Groeten
van Maarten en Jaap en van de teamleden in Breaza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten