Maandag 20 juli vertrokken
Jaap en Haye met de trekker nr. 43 en de trailer nr. 230 naar de boerderij met
een heftruck en hulpgoederen. Nico Groot en ondergetekende gingen dezelfde dag
op pad met de nieuwe bus voor Casa Anna in Reghin en de Honda Transalp van
Csaba en Imola uit Breaza die ze van hun eigen geld hebben kunnen kopen. Hun
Nederlandse motorvrienden van onze stichting hebben geholpen bij de aankoop
hiervan.
Maandagavond troffen we
elkaar in het Paprika Hotel we hadden beiden een voorspoedige en “lekker” warme
reis achter de rug. De volgende dag waren we allebei op de boerderij waar de
trailer direct is gelost, na een beetje experimenteren lukte het ook om de
Linde heftruck eruit te krijgen.
Imola en Csaba waren inmiddels ook aangekomen
op de boerderij en konden vast een glimp van hun motorfiets in de bus zien, ze
waren blij en verrast bij het zien van de motor. s’ Avonds lekker gegeten met
z’n zessen in Restaurant Boema en nog even wat gedronken op het terras bij de
boerderij, vroeg naar bed gaan had geen zin vanwege de warmte. Woensdagmorgen
om 5:30 u reden Haye en Jaap de poort weer uit, donderdag aan het eind van de
middag waren ze weer in Heerhugowaard.
Met Attila hebben we woensdag
gesproken over de lopende zaken op de boerderij, de laatste tarwe is die dag
geoogst het resultaat is een recordoogst van meer dan 1.200.000 kg. Direct
daarna is gestart met de oogst van de Triticale, dit ziet er ook heel goed uit
voor wat betreft de opbrengst. De groenteverkoop aan supermarkten en andere
organisaties loopt ook goed het prijsniveau laat te wensen over maar de producten
zien er heel goed uit. Het irrigatie systeem vanuit het meer werkt nu goed, om
de algengroei tegen te gaan gaat Attila in de herfst vis uitzetten in het meer.
Het is inmiddels een plek waar men nu tegen betaling kan vissen.
We bezochten ook Paul in Getz
nog even hij was net terug van een zomerkamp met kinderen. Met de kinderen van
de naschoolse opvang gaan ze 1 keer per week activiteiten doen in de lange
zomervakantie. Een team uit Ierland is bezig met het opknappen van een paar
huisjes. De kerk en de pastorie zien er weer prachtig uit na de renovatie en de
brand. Je blijft je verbazen wat Paul, Attila en anderen allemaal weten te
bereiken in deze kleine gemeenschap. Paul heeft ook wel wat socialistisch trekjes
de lage lonen in zijn land noemde hij bijvoorbeeld een vorm van moderne
slavernij. Er is veel over te zeggen maar in de kern heeft hij gelijk hiermee,
het onmogelijk een normaal leven te leiden van een netto salaris van € 200,-
tot € 500 in de maand. Later vertelde Csaba over hun ervaringen ergens in een
restaurant waar bemiddelaars advies gaven aan mensen die tegen betaling ergens
in Europa aan een baantjes geholpen werden. Gaat in de meeste gevallen om illegaal
werk voor weinig geld en slechte condities. Ook over het aantal hele jonge kinderen
die aan hun lot worden overgelaten omdat vader en moeder vertrekken zijn
talrijk en schrijnend. In de grotere steden is het altijd druk bij de aanvraag
voor paspoorten.
Omdat het zo warm was
besloten we om niet ’s middags maar in de volgende dag op tijd naar Breaza te
vertrekken. Donderdag ochtend kregen we nog wat groenten mee en reden we via
Tirgu Mures naar Breaza. Onderweg zagen we een man op de weg liggen die kort
daarvoor door een auto was geraakt, later zagen we in het nieuws dat de man van
in de 70 onverwacht was overgestoken en overleden. Het blijft opletten daar
voor onverwachte dingen die op de weg gebeuren. In Tirgu Mures heeft Csaba een
voorlopig kenteken voor zijn motor geregeld en Nico en ik hebben de dozen met
onderdelen die we voor Jan Wijnen hadden geladen weggebracht. Na een gesprek
met Jan en een interessante rondleiding gingen we naar Casa Jannie om de motor
te lossen. Zie de foto’s met blije gezichten voor het resultaat. Leuk om te
zien, de perfect passende keuze en Csaba heel erg blij. Eind van de dag na de
ergste hitte zouden we de eerste rit maken, we gingen echter ook uit eten met
de kinderen in de plaatselijke pizzeria een bestelling voor 15 personen is daar
nogal veel en voordat wij het op hadden was het al donker. We hebben er
trouwens lekker gegeten en de rekening van € 50,- voor 15 mensen eten en
drinken viel ook nogal mee.
Vrijdagmorgen zijn Nico en ik
eerst naar de kapper geweest, ondank de taalbarrière gingen we keurig gekapt de
deur uit. De officiële prijs met baard € 4,30 en zonder baard € 3,- ,uiteraard
een fooi gegeven.
Bij terugkomst stond de Honda
al klaar Csaba was er al mee weggeweest, een stukje in het dorp. Zelf ben ik
even een stuk richting Bistrita gereden, hij doet het helemaal goed, goede
zitpositie, goed koppel, topsnelheid voor daar meer dan hoog genoeg, loopt goed,
klinkt goed, vering voor de wegcondities daar ook prima, kortom een prima motor
waar Csaba jarenlang plezier van kan hebben. Uitvoerig gesproken over het
belang van goede kleding etc. Kortgeleden is Levi gevallen met een fiets, drie
gebroken ribben, ernstige schaafwonde etc. en dat alleen maar op een fiets.
Tijdens mijn rit is het voorlopige kenteken eraf gevallen. Eerst met de auto en
daarna zijn Csaba en Nico er nog met de fiets op uitgegaan om te zoeken maar
niet gevonden. Weer naar Tirgu Mures, papieren in orde gemaakt echter geen
kenteken na 12 uur is dit kantoor dicht. In Reghin heeft Csaba daarop bij een
printshop een bijna echte laten maken.
In de namiddag hebben we
hebben we eerst Catalin naar huis gebracht, maandag halen ze hem weer op. Daar
in de buurt is een houtzagerij gespecialiseerd in eikenhout, Roy Huibers heeft interesse
om een partij te kopen. Ziet er allemaal goed uit en we weten nu de prijzen en
de mogelijkheden, misschien binnenkort een leuke terugvracht.
Carmen en Tony bleven in
Breaza met de aan alcohol verslaafde moeder is de thuissituatie daar nog weer
beroerder geworden. De andere wel Bogdan en Alex hebben we afgezet bij het
boerderijtje van Annakoetska en Ion altijd leuk en koffie met koek gekregen
natuurlijk. Daarna naar de container woning van Elena in Urmenis, de tuin ziet
er goed uit, er is een varken er lopen kalkoen het is een prachtig plekje. Geld
om het af te maken is echter een probleem. Elena en haar man hebben allebei een
baan Ion is beheerder op het postkantoortje en Elena heeft een verantwoordelijk
en drukke baan als sociaal werkster bij de gemeente Urmenis. Allebei verdienen
ze echter niet meer dan netto € 200,- per maand. Elena gaat net als elk jaar
weer een maand appels plukken in Italië na aftrek van bemiddelingskosten, reis
en verblijfkosten blijft er ook niet meer over dan € 500,- . Ion heeft nog een
studerende zoon in Oradea die ook support nodig heeft dus allemaal erg lastig.
Het bestuur van stichting Promotie heeft hier al eerder over gesproken met
elkaar en besloten om een gift van € 3.000,- te doen om de belangrijke fase een
dak over het geheel te kunnen realiseren. Van Hardeman bv uit Veenendaal hebben
we hiervoor al 22 dakplaten gekregen van een meter breed en 7 meter lang. Het
was dan ook mooi dat ik dit goede nieuws kon meedelen, helemaal blijk
natuurlijk en volgens de calculatie die al hadden laten maken moet het net
lukken om de overkapping te bouwen. Csaba blijft erbij betrokken en adviseren,
het is jammer dat Ion niet erg handig is met dit soort dingen. Elena vertelde
ook nog dat de schoonmaakster op het gemeentehuis hetzelfde verdiend als
zijzelf, raar natuurlijk.
Zaterdagmorgen kwam Jorrit
nog naar zijn bus kijken (door een kinderkamp kon dit niet eerder) ook helemaal
blij natuurlijk. Csaba gaat de invoer etc. regelen. Direct daarna gingen we
naar het vliegveld en vlogen keurig op tijd met Wizzair naar Eindhoven. Het was
een prima landing wel een beetje schommelen door de harde wind maar geen
probleem. Met de bus naar het station en vandaar met de trein naar Amsterdam,
in Utrecht moesten we eruit omdat spoorverkeer naar Amsterdam niet mogelijk was
door bomen op het spoor. Nico als ervaren treinreiziger kwam er achter dat er
via Amersfoort wel een mogelijkheid was, vandaar uit lukte het ons om op
Amsterdam centraal te komen. Daar startte het lange wachten en veel
onduidelijkheid over de mogelijkheden. Uiteindelijk vertrok er een trein en
waren we ongeveer 3 uur later dan de planning in Almaar waar Marijke al stond
te wacht op ons. Het is weer een mooie reis geweest.
Maarten en Nico
Geen opmerkingen:
Een reactie posten