Gisteravond laat, na een fikse vertraging door de wereldwijde computerstoring die onder andere het vliegverkeer ontregelde, zijn Nico en ik thuisgekomen van een bezoek aan een aantal van onze contactpersonen in Roemenië.
Maandag 15 juli, vertrokken we vroeg in de ochtend en vlogen via Eindhoven naar Boedapest. Daarna met de bus en de trein naar Debrecen vanwaar we werden opgehaald. De warmte was even schrikken en wennen doet het helaas niet.
In het gastenverblijf op de boerderij is er sinds kort airco, gelukkig. De hitte is er al wekenlang en heeft een soort verlammende uitwerking op mens en niet te vergeten de dieren. De gewassen op de boerderij groeien desondanks geweldig, door het rare weer met veel regen en veel warmte is de groei van de gewassen veel sneller dan normaal. De aardappelen die normaal in september/ oktober worden geoogst zijn nu al oogstrijp. Door explosieve groei is er een overschot aan producten van excellente kwaliteit. Door de warmte en de gedaalde koopkracht is de vraag lager dan normaal.
De goede kant van dit verhaal is dat er veel is om weg te geven. Kindertehuizen, bejaardenhuizen, arme mensen in dorpen, die we onder andere via Csaba en Imola bereiken, kunnen royaal uitdelen.
We hebben een geweldige tijd gehad op de boerderij met Attila en zijn team en niet te vergeten Csaba uit Breaza.
Woensdag 17 juli in de namiddag vertrokken we naar Cluj Napoca, na de overnachting daar dingen we de volgende dag naar Bichiș om het huisje te bekijken waar Kata woont. Alweer lang geleden is de bouw begonnen, maar nu woont ze er. Het is een geweldig mooi huisje geworden, ze is er heel blij mee. Er wonen nog maar weinig mensen in het dorp, ze voelt zich er echter helemaal thuis en op haar plek. Goed dat we geholpen hebben om dit mogelijk te maken. Het wachten is nog op de aansluiting van de TV, ze was gewend bij het kijken in slaap te vallen! Binnenkort komt ook dit in orde.
Het tweede bezoek was aan Viorel en Elena in Deaj. Daar waren ze druk met brood bakken en eten koken voor de mensen in Haranglab. In de keuken en bakkerij was het pas echt warm, ze deden echter onverstoorbaar hun werk. Ze zijn blij met onze steun die het mogelijk maakt de mensen te helpen.
In de zigeunergemeenschap van Haranglab wil Viorel graag de levensstandaard verbeteren. Vooral met de focus op de kinderen, de basis dingen, eten, kleding, betere opvoeding en scholing. Vooral het laatste is van belang, nu gaan ze niet en als ze gaan zijn ze niet welkom. Hij heeft het idee om een verlaten huisje in Haranglab te kopen en van daaruit begint dit verbeterproject te beginnen. We hebben het huisje bezocht, gelegen op een mooie en goede plek. Wellicht krijgt het een vervolg.
Tegen de avond bereikten we Breaza, Imola had een heerlijk maaltijd bereid en er was genoeg te vertellen. Het ontbrak ons aan niets, een goede nachtrust kwam er niet van, het bleef gewoon te warm in het huis.
Vrijdag 19 juli hebben we eerst de truck gelost die we op 10 juli hadden geladen. Er staat dus weer een mooie voorraad om te verdelen en het was leuk om meegemaakt te hebben hoe het laden verliep en nu het lossen.
Hier de link naar foto's van het lossen.
Daarna gingen we samen met Imola en Csaba naar Marin in Band. Daaraangekomen waren ze druk met eten koken voor het maaltijdprogramma. Marin zijn vrouw was helaas weer een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis, problemen met suikerziekte en een ander mankement, vervelend natuurlijk. We bezochten de wijk en de huisjes die met financiële steun uit Nederland daar zijn gebouwd. Ondertussen kwamen allerlei verhalen aan de orde. Het was er vrij rustig, veel van de bewoners waren naar de omgeving van Borsec vertrokken waar veel paddenstoelen zijn te vinden om te verkopen. Ze zijn hier de hele dag mee bezig en slapen onder een zeiltje in het bos. Handelaren kopen de oogst van hen, vermoedelijk verdienen die er het meest aan. Na de paddenstoelen zijn bessen aan de beurt. Hoe het eraan toegaat in zo’n wijk is moeilijk te bevatten. Je zou denken zorg zo snel mogelijk dat je een beter leven krijgt op een betere plek. Niet iedereen denkt er zo over, we spraken iemand die daar z’n leven lang woont en vroeg hem dit. Hij haalde zijn schouders op en zei: hier ben ik geboren, dit is mijn thuis.
We bezochten ook een familie in het dorpje Petrilaca de Mures, hier woont een gezin met vier kinderen die geholpen wordt door een vriend van Csaba. Deze coacht en helpt hem met verbetering in en rond zijn huis, de man krijgt bouwmaterialen van ons en doet in hoofdzaak het werk zelf. Een belangrijke voorwaarde is dat de kinderen naar school moeten en dat drank is verboden. Met kleine stapjes lukt dit, het is daar niet te vergelijken met Haranglab bijvoorbeeld. Dit huisje staat op een mooi plekje in een heel rustig dorpje. Niet ver ervandaan staan riante villa’s van welgestelde Duitsers die dienen als vakantieverblijf.
In de namiddag kwamen in Breaza 11 oudere dames samen, dit zijn deelnemers aan het ouderenprogramma. Imola ging met ze naar een soort dansprogramma van ouderen in een dorp nabij Reghin. De uitnodiging om hier ook aan deel te nemen hebben we logischerwijs afgeslagen. Na afloop bleek dat iedereen van dit evenement heeft genoten, er waren meer dan 100 deelnemers en het stond onder leiding van een inspirerende man op dit gebied.
Er kwamen natuurlijk veel verhalen over tafel. Imola vertelde over de man met slechts een been die TBC heeft en in een armoedige flat in Reghin leeft (zie weekbericht 10/24) Hij is opgenomen in een kliniek en zal daar niet zo lang meer verblijven. Daarna wil hij weer in zijn flat gaan wonen, alternatieven slaat hij af. Waarom??
De wijkverpleegsters van Diaconia zijn echt bijzondere mensen, de omstandigheden waaronder zij hun werk doen zijn soms niet te bevatten. In de buurt van Bistrita zijn ze in omliggende dorpen ook met hun werk als wijkverplegers begonnen. Imola is daarbij betrokken geraakt als sociaal werker, zij helpt dan met regelen van uitkeringen en dat soort dingen. Ze behandelen daar bijvoorbeeld een zwaar verwaarloosde man die woont onder heel slechte omstandigheden en jarenlang niet was gewassen en schone kleren had gekregen. Laat je fantasie maar even werken, hoe dit moet zijn!
Zaterdag 20 juli is een lange reisdag geworden, maar we zijn weer veilig thuisgekomen van een mooie, nuttige en inspirerende reis.
Reghina uit Ticau stuurde een hele serie foto’s van het uitdelen van producten afkomstig van de boerderij.
Henk Muller reist wat af en maakt ons deelgenoot van zijn belevenissen.
Viorel en Elena stuurden ook weer hun bijdrage.
Uit Band kwamen foto’s van Marin binnen over de activiteiten daar.
Joszi uit Tirgu Mures gaat ook door met zijn werk.
Aanstaande woensdag kunnen we weer een truck laden. Het is goed dat we dit werk doen met z'n allen.
Lees ook het bericht over de BBQ in het vorige blog en geef je op. Het is goed om elkaar te ontmoeten in een andere sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten