MIRJAM BOSGRAAF − 25/01/14, 00:00
De Jans(s)ens gaan een kopje koffie drinken in Australië. Op de fiets. Het geeft niet dat er in Roemenië amper campings zijn, merken ze, want zo gastvrij als daar tref je de mensen zelden.
Hij werd na 22 jaar trouwe dienst bij een architectenbureau ontslagen, het bedrijf waar zij werkte ging failliet. En na wel honderd vergeefse sollicitatiebrieven besloten Ellis Jansen (49) en Willem Janssen (56) om iets te gaan doen wat ze altijd al wilden. Zoals Ellis het zegt: 'Even een koppie koffie drinken bij mijn broertje in Australië.' Op de fiets. En dan via Duitsland, Oost-Europa, de 'Stanlanden' (eindigend op -stan), China, Hongkong en Zuidoost-Azië. Een reis waar ze al jaren geld voor opzij hadden gelegd. 'We zien wel of we ooit nog terugkomen.' De Jans(s)ens vertrokken in juni 2013 en zitten nu in Zuidwest-China, in Kaiyuan.
In China ben je tenminste nog echt een vreemdeling
Ellis Jansen: 'Het klinkt vreemd, maar ik geloof dat hier in Kaiyuan nog nooit blanken zijn geweest. We moeten telkens met iedereen op de foto. En als je hier gaat couchsurfen, word je elke avond wel ergens voor karaoke met taart uitgenodigd. Dan komen er neven, nichten en vrienden toevallig langs om je te komen bekijken. Gisteren heeft de leraar waar we logeerden ons aan zijn klas kinderen geshowd. Er ging een schokgolf door de klas.'
Geen land zo gastvrij als Roemenië
'De Roemenen vinden het echt vreselijk dat ze in Nederland zo'n slechte naam hebben. Ze zijn zich daar erg van bewust. We zijn in Roemenië zo hartelijk ontvangen. Er zijn geen campings, niks, maar dat was geen enkel probleem. Er was altijd wel een slaapkamer voor ons over of een schuurtje achter het huis. En dan kreeg je ook nog kersen of pruimen mee voor de volgende dag. Er zijn dagen dat we geen euro hebben uitgegeven.
'We zeiden vaak tegen elkaar: dit moeten we thuis niet vergeten, hoe blij je mensen maakt met een kop thee of een bedje. Het is onze ervaring dat de mensen die het minst hebben het meest geven.'
09:14 (3 uur geleden)
