Een ervaring om nooit te vergeten ...................
Het zal ergens rond September 2012 geweest zijn toen ik een mailtje kreeg van Piet Dijkstra met daarin het verzoek of ik tijd zou kunnen vrijmaken om te helpen met het inpakken van kerstpaketten. vrijwilligers gevraagd dus.
En zoals zo vaak gebeurt heb ik JA gezegd voor ik überhaupt heb bedacht of gevraagd wat het inhoud of wat er van mij gevraagd werd.
Ik wachtte verder instructies af en dacht ... ik hoor niks meer dus het zal wel niet ..................
Tot ik een mail kreeg met tijd en plaats , toen ik het las dacht ik : " waar in heavensname is dat nou toch ? " Piet gevraagd en die wist het mij goed uit te leggen .
Dus op de afgesproken zaterdagmorgen getogen in dikke jas met sjaal en wanten ( omdat het koud zou zijn in de loods) reed ik naar het opgegeven adres.
Ik werd door Piet ontvangen en hij bracht mij naar een loods waarin al mensen aan het werk waren ... ik voelde me klein in zo'n grote loods .... en wat een mensen liepen er .... Piet ging weg en zei : "Je kent wel mensen, vraag maar wat de bedoeling is .. " Oooppss, zo vrij ben ik niet, lijkt wel maar is toch niet zo .... totdat ik mensen ontmoette die ik wel kende uit mijn kindertijd of mensen die ik zo eens tegen kwam ...en heeejj ook mensen uit mijn kerkelijke gemeente ... en dat gegeven verbroederd ...
Karren met boodschappen, stapels chocoladerepen,potten met groenten, deodorant, wasmiddel en nog meer van zulks .... alles keurig in een rij of op pallets .... de boodschappentassen werden gevuld met de meest elementaire dingen ...een rondje lopen en onderhand de tas vullen en dat 3200 keer voor mensen die het hard nodig hebben, mensen die in erbarmelijke situaties verkeren naar onze maatstaven ... tassen vullen met producten die ze goed kunnen gebruiken.als je nagaat dat in Roemenie een zak macaroni € 1,70 kost en hier €0.29 cent dan kun je misschien een beetje het verschil bedenken. Mensen met weinig geld of zelfs helemaal geen inkomen die in het kerstpakket dan macaroni en spaghetti kregen,het is geen kadootje maar een must ... een overlevingspakket.
Nu had ik wel gehoord via mijn diaconale werk over de Roemeniecommisie en over wat zij deden maar mezelf niet verdiept in de Stichting Promotie van Maarten Koel en zijn mannen/vrouwen. Ik beveel die verdieping van harte bij u aan via
Samen hebben we de 3200 pakketten gemaakt en die zijn vervolgens vervoerd en weggebracht door de vaste chauffeurs van de stichting Promotie, bij het vullen van de tassen kwam ik een aantal heel goede bekenden tegen,die ook hun handen flink uit de mouwen staken want 3200 pakketten, het waren er veel maar met goede zin en een goed humeur kwam ik als vrijwiliiger tegen : Edo Kleinhuis, Hans van Herk, Fred en Inge Kamermans, broeder Dijkstra van het Kerkepad in Broek op Langedijk, Piet Dijkstra himself en nog meer broeders en zusters waarvan ik de naam niet ken maar die ik wel regelmatig zie in de kerk. Ik wil jullie vanaf deze plek bedanken voor jullie goede en mooie werk op die dagen ... voor de vreugde die het mij persoonlijk heeft gegeven het heeft mij nieuwe vrienden gebracht.
Het was een ervaring om nooit te vergeten en de moeite waard om te delen en ik wens dat Maarten en zijn mannen/vrouwen nog heel lang dit werk kunnen en mogen voortzetten maar met onze hulp moet dat lukken. Maarten houd een blog bij over zijn werk en de mensen daar schrijven zelf hun bevindingen ook , deze blog wil ik u van harte aanbevelen http://koelmaarten.blogspot.nl .
Warm hartelijke groet,
Guusje Kroon.
Hier nog een keer alle foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten