Na een intensieve
voorbereiding vertrokken Jaap Ligthart, Maarten Koel, Johan Haak en Ale Wielinga op maandag 17 november
2014 met een hulptransport naar Breaza en Urmenis in Roemenië.
 |
| Probleem is vooral het enorme achterstallige onderhoud. |
Wegens de verhuizing van de Voedselbank
Amsterdam naar een andere locatie heeft stichting Promotie van hen twee kantoorunits
gekregen die bij de voedselbank door deze verhuizing overcompleet waren
geraakt. Een mooie bestemming hiervoor vonden wij hulp bieden bij de
huisvestiging van de sociaal werkster in Urmenis, Elena Razoare. Al langere
tijd werken wij met haar samen bij de hulpverlening aan de vele arme mensen in
dit dorp. We hebben hier goede ervaringen mee opgedaan. Elena woont met haar
man in een kleine flat onderdeel van een erg oud gebouw waar heel veel aan
mankeert. Het is haar gelukt om een stuk grond in het dorp te kopen met een
heel klein oud huisje daarop. Door de twee units op een fundering te plaatsen
en daar volgend jaar een overkapping over te maken gaat het haar lukken om haar
droom te verwezenlijken. Dit ondanks haar beperkte financiële mogelijkheden, mooi
dat we hier ons steentje aan hebben kunnen bijdragen. De manier waarop Elena de
mensen helpt in haar omgeving stijgt ver uit boven het gemiddelde van haar
collega’s in andere plaatsen. Vaak zijn dat alleen maar “papieren tijgers” die
niets tot heel weinig doen voor hun medemens.
 |
| Van Amsterdam naar Urmenis is ruim 2.000 km. |
Het zijn prima geïsoleerde kantoorunits
die er na een schilderbeurt er nog beter zullen uitzien. Probleem bij het
transport was de breedte (3,21 m) van deze units. Het laden en vastzetten was
veel werk dankzij onze goed gemotiveerde vrijwilligers is dit echter prima
gelukt.
In samenwerking met Rowi
transport en Luyendijk Transport Begeleiding hebben we de benodigde
vergunningen voor een dergelijk transport verkregen. In Duitsland kijken ze
niet op van een transport dat 71 cm breder is dan normaal, mits uiteraard
voorzien van zwaailampen borden etc. en alles goed gezekerd is. Hier heeft Jaap
Ligthart en zijn schoonzoon veel tijd en energie in gestoken met als resultaat
supergoed vast en goede verlichting. We zijn dan ook maandag zonder problemen
Duitsland doorgereden. In Oostenrijk is het verplicht om begeleiding achter de
trucks te hebben van busjes met zwaailampen etc. Dinsdagmorgen om 5 uur reden
die dus achter ons aan door Oostenrijk, regenachtig weer maar geen problemen.
Aan de grens Oostenrijk -
Hongarije konden we tegen een kleine vergoeding een
vergunning kopen, ook daar ondervonden we geen problemen. Op dinsdag aan het
eind van de dag was de grens met Roemenië toch weer het lastigste. Na meting
bleken we dus 3,21 cm breed net 1 cm teveel om zonder begeleiding de laatste
350 km door Roemenië te mogen rijden. Na veel gedoe met de beambten mochten we
toch zonder begeleiding weer verder. Dinsdagavond zijn we gestopt bij de
bekende pleisterplaats Route 60 waar we hebben gegeten en de nacht doorgebracht.
Woensdag om ongeveer 12 uur
waren we in Breaza waar vrijwel direct een flinke groep mensen de units ging
lossen, er kwam een behoorlijke hoeveelheid hulpgoederen uit. Daarna zijn we
poolshoogte gaan nemen op de plek waar de volgende dag de units met behulp van
een kraan gelost zouden worden. De fundering, gemaakt is onder leiding van
Csaba lag er perfect bij, mooie plek om te wonen, we konden geen problemen
bedenken. De avond hebben in het goede gezelschap van Csaba, Imola en de
kinderen doorgebracht, altijd gezellig.
Donderdagochtend zijn we op
tijd vertrokken naar Urmenis om de units op hun plaats te krijgen. Met de
moderne telekraan met voldoende capaciteit, een handige kraandrijver en de door
Jaap Ligthart gemaakte hijshulpstukken verliep dit vlekkeloos. Om ongeveer 12
uur stonden ze op hun plek Elena en haar man Ion helemaal blij en gelukkig. Ook
de container voor depot van hulpgoederen in Urmenis nog naar de nieuwe locatie
gebracht allemaal prima gelukt. Na een heerlijke lunch in de flat van Elena
hebben we afscheid genomen en hebben daarna de m3 dozen met hulpgoederen gelost
in Breaza die nog voorop de trailers stonden.
Op vrijdag hebben we een
partij kleding naar een dorpje, ongeveer 30 kilometer buiten Tirgu Mures aan de
E 60, gebracht. Een voorganger van een Zevende Dags Adventisten gemeente probeert hier een zigeunergemeenschap op
allerlei manieren te helpen. Van een woonhuis is een klein kerkje gemaakt, op
het erf erachter zijn ze bezig met de bouw van een douche en toiletruimte en
een ruimte waar gewerkt kan worden aan bijvoorbeeld vlechtwerk. De problemen zijn
er levensgroot, om wat te noemen, de werkeloosheid is vrijwel 100%, per gezin heel
veel kinderen, slechte huisvestiging en zeer weinig inkomen. Dan zijn er vaak
drankproblemen en niet te vergeten de ernstige vorm van discriminatie waar deze
groep mee te maken heeft. Na het uitladen van de kleding bezochten we twee
huisjes in deze wijk. In het 1e huisje woonde man vrouw en tien
kinderen. Een stenen huisje dat wel maar verder niets, twee bedden en een zelf
in elkaar geknutselde houtkachel. In de hoek een halve zak aardappels, dat was
alles wat erin huis was voor dit mega gezin. Een klein joch heeft een zgn. klompvoet
niets aan gedaan na zijn geboorte dus levenslang invalide, een meer dan
schrijnende situatie. Het inkomen was vooral de kinderbijslag en wat inkomsten uit
het maken van vlechtwerk.
 |
| Dit is totaal mensonwaardig. |
In het tweede huisje stonk
het heel erg en het was er het koud en kaal, op een oude bank lag een verlamde
jonge vrouw van ongeveer dertig jaar onder een hoop vodden. Haar broer kwam
binnen met een fles bier voor hemzelf en een zak wit brood, hij gooide 5
sneetjes naar zijn zus die de vrouw
gulzig naar binnen schrokte. Een situatie om slapeloze nachten van te krijgen.
Dit gebeurde dus en we zijn dan ook vastberaden iets aan deze erbarmelijke
situatie te veranderen. Daar blijven wonen samen met haar aan alcohol
verslaafde broer is geen optie, er zal dus een andere opvang voor haar gevonden
moeten worden. De mogelijkheden hiervoor zijn Csaba, Imola en de voorganger nu
aan het onderzoeken, later meer hierover. Hier de link naar meer foto's van deze hopeloze situatie.
Vrijdagavond hebben we lekker
gegeten in de pastorie bij Edward en Ildiko, gezellig en de laatste nieuwtjes
werden besproken.
Op zaterdag zijn we op de
toeristische toer gegaan en hebben o.a. de zoutmijn in Praid bezocht, zeker de
moeite waard om te bezoeken. Onderweg ook nog lekker forel gegeten, als toerist
kun je ook prima uit de voeten in Roemenië.
We zijn ook nog naar de varkens en warenmarkt in Deda geweest en hebben koffie gedronken bij de ouders van Csaba in Reghin. Het gaat goed met ze, de vader van Csaba heeft suikerziekte en kan daardoor helaas slecht zien. Csaba bezoekt hen elke dag even, zijn moeder haalt een paar van de kinderen uit school. Ook passen ze op het dochtertje van de zus van Csaba als deze uit school komt. Verhalen hoe het was in de tijd van Ceaușescu interessant maar voor ons moeilijk voor te stellen.
Bij het ophalen van de kinderen
merkte Csaba dat er iets was met Carmen, ze zou het thuis vertellen. Wat bleek,
haar zus in Urmenis heeft een kind van twee jaar, ze liep met een bak heet
water naar buiten om varkensvoer te maken, het dochtertje liep voor haar langs
en kreeg het hete water over haar heen. Gevolg ernstige brandwonden, met de
ziekenauto naar Tirgu Mures en later met een helikopter naar Boekarest. Gelukkig
is ze nu buiten levensgevaar maar de brandwonden aan vooral haar rug zijn ernstig.
Carmen en Tonny blijven voorlopig ook in het weekend in Breaza. Thuis samen
wonen met haar ernstig aan alcohol verslaafde moeder is geen pretje als ze
teveel gedronken heeft, bij de zus konden ze dan vaak hun toevlucht nemen dit
is nu geen optie.
Nog een paar
wetenswaardigheden;
Roemenië is helemaal in de
ban van de verkiezing van hun nieuwe president Klaus Johannis. Veel jongen
mensen zijn voor het eerst gaan stemmen en hebben door hem belangstelling voor
politiek gekregen. De verwachtingen zijn hoog gespannen, zijn streven is o.a.
het aantal parlementsleden van maar liefst 800 nu terug te brengen tot 300.
Kinderen in Roemenië krijgen ongelofelijke
hoeveelheden huiswerk mee, zonder goede begeleiding hierbij redden ze het niet.
In Breaza helpt Andrea als dit zo uitkomt, een oud klasgenoot van Imola nu ze
met zwangerschapsverlof is en dan nog de echte onderwijzeres. De kinderen
werken (te) lang aan hun belachelijke hoeveelheid opdrachten. Hebben ze het
niet gemaakt dan raken ze snel op achter,
Julian die samen met Stella
en hun twee kinderen in het door ons gesponsorde huisje woont is de hele zomer
de herder van het dorp geweest, een passende baan voor hem. Hij loopt een
beetje mank i.v.m. een wond aan zijn voet en omdat hij de hele dag op rubberen
laarzen loopt. Ale wist de oplossing hij had prima werkschoenen maat 44 van
zijn oude baas mee en die zijn nu van Julian. Samen met een paar teiltjes, twee
flessen azijn om zijn voeten te reinigen en drie paar sokken hebben we dit
thuisbezorgt. Het huisje ziet er nog keurig uit en het gaat goed met de
familie. Dit in tegenstelling met hun zwaar aan alcohol verslaafde overburen.
Hoe dit gaat aflopen (?) hulp bieden lukt niet alles wat binnenkomt zetten ze
om in drank.
We bezochten het boerderijtje
van Annakoeska en haar broer Ion nog even, koffie en eigen gemaakte koekjes het
smaakte weer prima. Zaterdag laten ze drie varkens slachten om te delen met hun
familieleden uit de stad.
Het -voer voor varkens
project- loopt goed, de meeste varkens zijn al verkocht dus binnenkort kunnen
we afrekenen. We gaan dan overleggen wat te doen met de opbrengst.
Met de kinderen in de opvang
bij Csaba en Imola gaat het goed op school halen ze allemaal goede cijfers en
ze zijn goed gezond. De problemen thuis weten ze een plekje te geven en dat
lijkt goed te gaan. Volgend jaar gaan de eersten naar het vervolgonderwijs.
Terugkijkend is het haast niet te geloven hoe snel dit gaat.
Andrea is begonnen met haar
masteropleiding op de universiteit in Cluj ze heeft haar toelatingsexamen heel
goed gedaan, zeer hoge cijfers waardoor ze extra privileges heeft gekregen. Ze
heeft ook een andere, betere kamer kunnen regelen.
De werkgelegenheid in Reghin
en omgeving lijkt aan te trekken een Turkse ondernemer heeft daar een
houtverwerkingsbedrijf neergezet van een enorme omvang. Er worden daar deuren
en plaatmateriaal geproduceerd, er werken ongeveer 1.000 mensen. Ook met de
Inrum tractoren fabriek gaat het goed. www.irum.ro
De terugreis is zeer
voorspoedig verlopen, op dinsdagavond waren we weer thuis. De mooie gift van de
voedselbank in Amsterdam is dankzij de inzet van velen goed terecht gekomen.
Het is een reis met een lach maar ook
een traan geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten