Dit blog begint met het verslag van de boeiende reis die Nico, Henk en ikzelf gemaakt hebben naar Roemenië.
Een deel van de groenten en aardappelen van de boerderij gaat naar vluchtelingen-kampen in de Oekraïne en naar arme mensen in Roemenië. Er werken op de boerderij ook mensen uit de zigeunergemeenschap in Getz. Het is voor deze mensen niet eenvoudig om aan werk en te komen, de sociale kant van de boerderij krijgt dus een mooie invulling.
We bezochten ook het gebouw in Getz met de naschoolse opvang, mooi om te zien hoe dit in de loop van de jaren zoveel is gaan betekenen voor de kinderen uit dit dorp. Vooral ook de kinderen uit de lokale zigeunergemeenschap hebben daardoor een betere kans gekregen op een mooie toekomst. We kwamen een met paard en wagen reizende familie tegen in Getz, ze waren bezems aan het verkopen en kwamen uit de buurt van Zalau (100 km vanaf Getz!) begreep ik. Ze wonen tijdens zo'n reis met vijf van hun tien kinderen in deze wagen (!). De paarden hun hoefijzers waren totaal versleten, we hebben het financieel mogelijk gemaakt deze te vernieuwen. Paul ziet erop toe dat dit ook gebeurt, ze komen regelmatig in Getz.
De donderdag was een reisdag naar Breaza, onze standplaats voor de laatste twee dagen. We bezochten eerst nog een aantal interessante plekken in Oradea, een stad die hard aan het groeien is. We gingen Hongarije in om even de nieuwe grensovergang daar te kunnen bekijken, na 100 meter gingen we er weer terug. Ziet er allemaal goed uit, de rij vrachtwagens die stonden te wachten om Roemenië in te mogen was weer indrukwekkend. Na een kort stukje snelweg kom je weer op de bekende lokale wegen, wel zijn ze aan het werk met een nieuwe rondweg. We bezochten nog even de groothandelsmarkt waar vooral agrarische producten verkocht worden uit het buitenland, maar ook uit Roemenië zelf. Om goed voorbereid te zijn op de modderige omstandigheden die ons de volgende dag te wachten stond kochten we nog een paar laarzen in een enorme bouwmarkt. Daarna naar Breaza waar ons heerlijke maaltijd te wachten stond, aan gesprekstof was geen gebrek, we hebben er een mooie avond van gemaakt. Nico en ik sliepen in de kantine die we in Heerhugowaard gebruikten, Csaba heeft hem omgetoverd tot een prachtig chalet.
Vrijdag bezochten we eerst Henk Muller en Marin in Band, wekelijks plaats ik de berichten en foto’s van Henk op dit blog. Het met eigen ogen de armoede zien maakt het allemaal tastbaar. Vooral in de regen en de modder op het moment dat wij er waren. Mensen als Henk en Marin betekenen heel veel voor de mensen die daar wonen, geweldig dat ze dit doen. Je moet sterk in je schoenen staan om dit vol te houden, we zijn dan ook dankbaar dat we ze op onze manier kunnen steunen hiermee. De mensen kunnen heel moeilijk werk krijgen omdat ze vaak niet de verplichte acht jaar lagere school met goed gevolg hebben afgemaakt. Een geen legale baan krijgen is dan niet mogelijk, dan is je lot dagloner en werken voor heel weinig geld, als er al werk is. Veel van hen proberen het in het buitenland, vaak worden ze daar ook uitgebuit.
Onze plan voor een lunch hebben we wegens tijdgebrek geschrapt, we gingen door naar Elena en Viorel in Deaj. Als eerste gingen we met hen naar het gebouwtje waar kinderen naschoolse opvang en les uit de bijbel krijgen. Al weer een paar geleden konden we met de bouw hiervan helpen, mede dankzij stichting Kook uit Alkmaar. Het gezang van de kinderen was uitbundig, een meisje las foutloos een verhaal voor uit een kinderbijbel en een ander meisje een gedicht. Er stond een pan eten en brood klaar, we konden helpen met uitdelen, een leuk klusje tussen deze blije kinderen. Onderwijs en educatie een beetje redelijk huis en een normale thuissituatie het klinkt allemaal eenvoudig. Helaas is dit voor veel van deze kinderen niet de realiteit.
Een assistent van Viorel is een politieman, hij woont in het dorp, ook zonder dat hij zijn uniform aan heeft hij op een vriendelijk manier veel gezag. Csaba uit Breaza heeft samen met hem Elena geholpen met het verdelen van het eten en brood in de pannen en emmertjes. Zo’n politieman was Csaba nog nooit tegengekomen vertelde hij later. Hij behandelde mensen die kwamen uiterst vriendelijk en respectvol, mooi om mee te maken.
Met Viorel en de rest van ons gezelschap gingen we de wijk verder in, onder wat voor omstandigheden deze mensen wonen varieert van slecht, erg slecht en heel erg slecht. Dit in vergelijking met soortgelijke gemeenschappen, er valt veel te doen daar.
We waren allemaal onder de indruk van wat gezien hadden die dag, na de heerlijke maaltijd in Breaza gingen we niet erg laat naar bed. De terugreis verliep voorspoedig en zaterdag aan het eind van de middag waren we na een indrukwekkende reis weer thuis
Cristi uit Botosani stuurde foto’s en een bericht over de activiteiten daar, hij is blij met de pakketten. Het nieuwe Casa Ioana is in gebruik genomen, de hulp aan Oekraïne gaat gewoon door en hij krijgt veel mensen op bezoek.
Reghina uit Ticau stuurde foto’s van het verdelen van de pakketten en goederen.
Toth Attila stuurde foto’s van het verdelen van de pakketten en ook van het verwerken van een aantal van zijn wolvarkens die geslacht zijn.
Henk Muller is druk geweest samen met zijn partner Marin, iets wat we dus zelf hebben meegemaakt.
Viorel en Elena stuurde ook weer hun wekelijkse verslag dat dit allemaal veel werk is hebben we dus ook van nabij mogen meemaken.
In Broek op Langedijk staat de opslag alweer aardig vol verwacht ik gezien de ophaalklussen die in de planning zaten. In hoeverre dit allemaal gelukt is weet ik (nog) niet.
De komende week gaan we met een kleine ploeg dinsdag een truck laden, deze gaat eerst naar Marghita gaat om een deel te lossen. Na het laden met groenten, aardappelen en meel gaat dit samen met de resterende lading naar Breaza. De truck eigenaar wilde heel graag op dinsdag laden i.v.m. een feestdag in Hongarije en het bijbehorende rijverbod voor vrachtwagens op die dag.
Woensdag zijn er weer de normale activiteiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten